Deze operatie was een vervolg op Totalize en had tot doel de doorstoot naar Falaise af te ronden en het gebied rond Falaise in te nemen. Met deze operatie zou het Duitse 7de leger en de 5de Duitse Pantserdivisie worden ingesloten. Als deze operatie slaagde, dan zou de weerstand voor een groot deel van noord en midden Frankrijk gebroken zijn.
De operatie duurde van 14 tot en met 21 augustus. Ook deze operatie werd voorafgegaan door een groot bombardement.
De eerste taak van de Polen was het oversteken van de rivier de Dives om op te trekken naar het plaatsje Jort ten noordoosten van Falaise. De volgende opdracht is om verder door te trekken naar het zuiden, ten oosten van Falaise richting het plaatsje Trun om daar twee strategische gelegen heuvels aan te vallen (heuvel 159 en 259) (c); dat lukt in de avond van 17 augustus.
Generaal Montgomery, opperbevelhebber van de geallieerden in Normandië, dirigeert de 1ste Poolse Pantserdivisie vervolgens richting Chambois, naar de heuvels 252 en 262 bij Mont Ormel. Met deze manoeuvre werden de Duitse troepen omsingeld. In het noorden door de Canadezen en Polen en aan de zuidkant door Amerikaanse troepen.
De Polen zouden, met het innemen van heuvel 262, zogezegd de kurk op de fles doen. De heuvel, die de bijnaam “Knots” kreeg, naar zijn uiterlijk (in het Pools “Maczuga”) werd op 19 augustus ingenomen. Daarmee was de Duitse weerstand echter niet gebroken. Hevige Duitse weerstand zorgde voor zware verliezen aan Poolse zijde en leidde tot de hachelijke situatie dat de Poolse troepen op de heuvel geïsoleerd werden en van drie kanten werd aangevallen; door zowel de Duitse troepen die ingesloten dreigden te worden als troepen die probeerden om de ingesloten troepen te ontzetten.
Op 20 augustus werd de situatie bijna onhoudbaar. Er is een tekort aan munitie en doden en gewonden konden niet meer worden afgevoerd. De geïsoleerde troepen werden dor middel van luchtdroppings bevoorraad.
Pas op 21 augustus nam de Duitse weerstand wat af. Canadese troepen wisten de heuvel met de Polen te bereiken en de afsluiting is een feit.
Deze operatie is ook bekend als de “Zak van Falaise”.
De inzet van de 1ste PPD bij deze strijd was succesvol en van grote betekenis voor het slagen en voor het verdere verloop van de strijd in West Europa. Ondanks het feit dat een deel van de Duitse troepen had weten te ontsnappen was het grootste deel van het Duitse 7de leger niet meer inzetbaar als een samenhangende eenheid (d).
De verliezen aan Poolse zijde waren groot:
325 doden, inclusief 21 officieren
1002 gewonden, inclusief 35 officieren
114 vermisten
100 tanks vernietigd (e,f)